LA MAREA -

Quen somos?

      La Marea é unha revista mensual en papel e un medio dixital diario que apostan polo periodismo rigoroso e comprometido, as reportaxes en profundidade e a cultura. O noso obxectivo é ofrecer información libre de intereses empresariais e políticos cuns principios editoriais claros: a liberdade, a igualdade, a laicidade, a defensa do público, a soberanía dos pobos, a economía xusta, a rexeneración democrática e a denuncia da ilexitimidade da monarquía, a memoria histórica, a cultura libre, o traballo e a vivenda dignos e o respecto polo medio. Cremos en predicar co exemplo sobre os valores que defendemos de portas para fóra. Por iso, temos un código ético que nos impide aceptar publicidade que contradiga os nosos principios editoriais. Non aceptamos anuncios de bancos que executan desafiuzamentos nin de empresas que invisten en armas; tampouco publicamos anuncios sexistas, racistas ou que menoscaben a dignidade humana, como é o caso dos anuncios de prostitución.

A COOPERATIVA MásPúblico

      A editora de La Marea é MásPúblico sociedade cooperativa, unha empresa que se formou tras o peche da edición en papel do diario Público e o despedimento, en condicións abusivas, do 85% dos seus traballadores. Un grupo deles, coa colaboración de moitos lectores do diario, xerou entón a idea que se plasmou nesta web e na revista que podes encontrar, a partir do último venres de cada mes, nos quioscos de Madrid, Barcelona, Sevilla, Granada, Córdoba, Alicante e Valencia, así como en puntos de venda de medio centenar de localidades. Esta fórmula de cooperativa formada por lectores e traballadores -inédita en España- permite desvincular o diario de intereses empresariais e políticos.

De tod@s para tod@s? - Educación

"Por cada euro investido en educación, obtéñense catro euros, cuadriplícase o investimento produtivo, coa condición de que ese investimento sexa sostido no tempo, mantéñase, e sabendo que ese beneficio obterase a medio ou longo prazo"

Débeda, austeridade e devastación: chegou a quenda de Europa - Susan George

Ao igual que a peste no século XIV, o azoute da débeda foi migrando paulatinamente do Sur ao Norte. A Yersinia pestis do século XXI non se propaga a través das ratas infestadas de pulgas, senón do letal fundamentalismo neoliberal, infestado de ideoloxía. Antes, os seus adaís tiñan nomes como Thatcher ou Reagan; agora soan máis ben a Merkel ou Barroso. Pero a mensaxe, a mentalidade e a medicina prescrita son basicamente os mesmos. A devastación provocada por ambas as dúas pragas tamén é similar. Sen dúbida, rexístranse menos mortes relacionadas coa débeda en Europa hoxe en día que en África hai tres décadas, pero seguramente estase a causar un dano máis permanente ao que no seu día foron as prósperas economías europeas...

...Economistas laureados e de renome como Paul Krugman ou Joseph Stiglitz opinan que os líderes europeos sofren de encefalograma plano, mostran unha total ignorancia en materia de economía e están abocados a un innecesario suicidio económico...

...Son unha fervente europea e desexo que Europa prospere, pero isto non é Europa. En contra da nosa vontade, arrastróusenos a unha guerra de clases. A única resposta que lle queda á cidadanía está no coñecemento e a unidade. O que impuxo o 1 por cento pode ser revogado polo 99 por cento. Pero máis vale que nos deamos présa: o tempo estase a esgotar.

Ler artigo completo >>

Nova revista: Alternativas Económicas

Alternativas Económicas é unha cooperativa de traballo asociado cuxo obxectivo principal é a edición da revista Alternativas Económicas, de periodicidade mensual e dedicada á divulgación económica. A sociedade está integrada por xornalistas de longa traxectoria en El país, Público e El Periódico de Catalunya, e profesionais de distintos sectores, incluída a economía social.

A cooperativa inspírase no modelo xornalístico e societario que dende hai 32 anos desenvolveu a publicación francesa Alternatives Economiques. A cooperativa española e a francesa estableceron un acordo de colaboración, que inclúe intercambio de participacións e a publicación de contidos da edición gala.

Alternativas Económicas está dirixida por Andreu Missé, quen desenvolveu a súa actividade profesional en El periódico de Cataluña e en El país, durante os últimos 35 anos, nos que ocupou os postos de redactor xefe de Economía, subdirector e delegado en Bruxelas ata o pasado febreiro.

A redacción está integrada por Pere Rusiñol, ex redactor xefe de El país e adxunto á dirección do diario Público; Ariadna Trillas, ex responsable de Economía de El país Catalunya e directora adxunta do diario Ara ata o pasado novembro; e Mariana Vilnitzky, xornalista especializada en temas de economía social, con varios anos de traballo no mundo das cooperativas, e ex-redactora do Grupo La Nación de Bos Aires. Completan a sociedade, Joaquim Barriach, enxeñeiro, responsable da xestión; e Nadia Chehabi, licenciada e máster en periodismo, á fronte da área de mercadotecnia.

A nova publicación nace en España coa vocación de ampliar as súas actividades ao mundo de fala hispana no seu conxunto. Conta co apoio de máis de 30 socios colaboradores, entre os que figuran destacados profesionais do periodismo, a economía, a universidade e a economía social.

Fuera de lugar de Amador Fernández-Savater

O chan ábrese baixo os nosos pés. O que criamos sólido e garantido desintégrase. Chamámolo crise, pero a palabra non alcanza. É un cambio na totalidade das regras de xogo. Adoitamos pensar as crises como procesos fundamentalmente negativos, que padecemos como vítimas e dos que hai que saír canto antes para regresar á normalidade. Pero as crises, as catástrofes, as rupturas, os colapsos de sentido ou como queiramos chamar aos momentos de derruba, son tamén as condicións de posibilidade para unha renovación subxectiva, existencial, vital, sexa en contextos macro ou micro.

Hoxe case poderiamos afirmar que a realidade en crise nos forza a pensar-crear. Por todas as partes ábrense preguntas inéditas, preguntas que nos poñen en movemento. Unha constelación de experiencias ensaia outros modos de producir, decidir e convivir, reinventando a política como participación común nos asuntos comúns.

Pero as palabras que temos para dicirnos e nomearnos fállannos. Os mapas que herdamos non orientan xa a nosa lectura do mundo. As imaxes dispoñibles non significan o que (nos) pasa.

Sen partido, organización nin dogma, hoxe pensamos a vida entre amigos. E amigo é todo aquel co que se pode pensar a vida. Quizais non exista un gran relato, pero hai mil voces. E non son voces privadas, senón que entretecen unha conversación incesante nas rúas e as redes, poñendo en circulación reflexións, imaxes, nocións, historias.

Este libro ofrece un ramallete de voces para pensar en compañía o mundo que habitamos. Entre crise e transformación.

Conversacións con: Franco Berardi (Bifo), Peter Pál Pelbart, Etienne Balibar, Thomas Frank, Franco Ingrassia, Ramón Fernández Durán, Jesús Palacios, Guillem Martínez, Emmánuel Lizcano, Frederic Neyrat, Guillermo Rendueles, María Naredo, Santiago López Petit, Concha Fernández Martorell, Cristina Sánchez Carretero, Antonio Lafuente, Amparo Lasén, Michel Bauwens, Margarita Padilla, Luis Navarro, Georges Didi-Huberman, Jacques Rancière, Leónidas Martín Saura, Reinaldo Laddaga, Wu Ming 4, Jo Berry e Pat Magee, Juan Gutiérrez, Ali Abu Awwad, Aaron Barnea, Terry Rockefeller.

Vía Acuarela Libros

España está secuestrada

Publicado por Juan Torres López en Público.es o 19 de xullo de 2013

Supoño que a mellor expresión da liberdade dun país é a que efectivamente teñen os seus cidadáns. E, dende ese punto de vista, creo que se pode dicir que España non é libre. Polo menos, dende maio de 2010, cando José Luis Rodríguez Zapatero cambiou de política e puxo a España á orde dos capitais financeiros e dos seus representantes políticos mundiais.

Dende entón, os españois non gozamos de liberdade. Puidemos votar sen coaccións, ben é certo (aínda que sen entrar na natureza da lei electoral, do desigual acceso aos medios ou ao financiamento, ou nos privilexios dos distintos partidos en contenda polo voto), pero tamén o é que non podemos evitar que os nosos representantes elixidos tomen decisións manifesta e materialmente contrarias aos programas que votamos, ou que fagan o que se comprometeron a non facer cando nos pediron o voto. Cambiaron a Constitución sen consultarnos e aplican políticas opostas ás que constan nos seus programas electorais sen que teñamos xeito de impedilo.

O propio presidente Rajoy recoñeceu no Parlamento que nin el nin os españois somos libres, e a práctica totalidade dos demais deputados e deputadas asumiuno sen chiar, sen reaccionar e sen que lles caese a cara de vergoña por aceptar en silencio unha auténtica condición de simples mariachis.
Os españois non somos libres para decidir a política económica que queremos que siga o goberno, nin para establecer en beneficio de quen debe tomar as súas decisións.

Economía e ética

Artigo de Juan Torres López, publicado o 2 de xullo de 2013 en jovenesvedruna.org.

É cada vez máis frecuente que os problemas económicos se presenten como cuestións técnicas nos que a súa solución só require a decisión de expertos, de "tecnócratas" ou persoas moi especializadas. Evítase que sexa a xente normal e corrente a que decida sobre eles porque considérase que non está preparada e que, xa que logo, si decidise podería ocasionar perturbacións graves, un mal funcionamento da maquinaria económica, máis ou menos como sucedería si calquera de nós que non tivese os coñecementos adecuados se empeñase en arranxar o seu reloxo ou calquera aparello máis ou menos complicado.

Iso é o que sucede, sobre todo, cando se fala de cuestións monetarias. De feito, os bancos centrais (como en Europa o Banco Central Europeo) que son as máximas autoridades nesa materia e que gozan dun poder case omnímodo, son desde hai tempo independentes dos gobernos ou parlamentos e os seus directivos noméanse facendo crer á xente que se trata de técnicos que non toman decisións "políticas". Equiparando, ademais, o "político" ao caprichoso da xente ou os gobernos.

Pois ben, esta é unha das mentiras máis grandes que acompaña ao discurso e á política económica do noso tempo.